Potępiony -

Story Teller

Nasze życie to czysta kartka papieru. Nasze czyny są tuszem, którym tworzymy własną książkę. Nie wszystko jednak idzie zawsze po naszej myśli, a koniec życia nie oznacza wcale końca. Czasem bywa to dopiero początek...
Nazywam się Gabriel. Tuż po mojej śmierci trafiłem do Bram Niebios. Zostałem Aniołem Stróżem. Moje życie było parszywe, więc byłem zadowolony, że wreszcie na coś się przydam. Moją podopieczną została Marta. Młoda, zgrabna blondynka o zielonych oczach i zgrabnym tyłku. Nie dość, że była piękna, to także i mądra. Chodzący ideał, choć wcześniej myślałem, że takich nie ma. Widać, każdy się myli.
Sądzę, że dobrze spełniałem powierzoną mi funkcję...do czasu. Do czasu, kiedy się nie zakochałem. Wiedziałem, że łamię tym samym Kodeks Stróża i czekać będzie mnie kara. Porzucając moją posługę, zstąpiłem na ziemię i ukryłem się między ludźmi. Zrobiłem to na tyle blisko, by mieć możliwość spotkać tą, dla której stałem się Potępionym.
Moje szczęście nie trwało długo. Po upływie roku skończyła ona studia, a mnie przestała już szukać Elitarna Jednostka Niebios. Postanowiłem się jej pokazać, zapoznać się z nią. Najlepszym momentem wydał mi się wieczór, kiedy zamkną bibliotekę, w której sobie dorabiała. Czekałem pod jej blokiem i czekałem... Nikt się nie pojawił do godziny dwudziestej drugiej. Później usłyszałem odgłos syreny i na parking wjechał radiowóz. Wysiedli z niego dwaj policjanci ubrani w mundury. Zmierzali w moim kierunku. Kiedy byli już kilka metrów ode mnie, zaniepokojony zadałem pytanie.
- Dobry wieczór. Coś się stało?
- Witam – odpowiedział –Znał Pan może Martę Doborowską?
- E... – zamarłem. Zabili ją...zabili. Kiedy przypomniałem sobie z kim rozmawiam, odpowiedziałem – nie, nie znam jej.
- Mhm...no trudno. Przepraszamy Pana, mamy sprawę do załatwienia.
- Tak...dobrze...
Jeszcze długo nie potrafiłem do siebie dojść. Zabili ją...zabili...wciąż myślałem. Musiałem dowiedzieć się kto to był i co tak naprawdę się wydarzyło. Znając zapęd do pracy naszych Stróżów Prawa, musiałem liczyć tylko na siebie. Zostało mi tylko jedyno wyjście, wkraść się do Niebios. Z tego co mi wiadomo, nowym Stróżem Marty został Michał, mój stary przyjaciel. Skupiwszy się, wypowiadałem jego imię w myślach. Po chwili usłyszałem puknięcie i przede mną stał Michał.
- Cześć Michael... – rozpocząłem niezręcznie.
- Witam, wiesz, że mogę mieć przez to kłopoty? Nie mogę nawiązywać kontaktów z Potępionym. Czego chcesz?
- Zabili Martę...
- Wiem, streszczaj się. Mam masę papierkowej roboty.
- Ok., uspokój się. Dobrze wiesz, czemu jestem tym, kim jestem... – przerwałem na chwilę – muszę wiedzieć kto to zrobił a ty musisz pomóc mi dostać się do bazy Niebios. – Patrzył we mnie z niedowierzaniem.
- Ja...nie mogę – wyjąkał.
- Możesz, możesz i to zrobisz. W przeciwnym wypadku góra dowie się z kim w tej chwili spędzasz czas...dla mnie już nic się nie liczy. To co było najważniejsze dla mnie odeszło. Nie ma już nadziei. Powiedz mi jeszcze, co tam tak naprawdę się stało?
- Dobrze, pomogę ci i lepiej, by nikt się nie dowiedział. Więc wracała jak zawsze z biblioteki. Dorabiała tam, ale to pewnie już wiesz. Postanowiła dziś pójść na skróty, przez dróżkę koło lasu. Przechodziło tam pięciu nawalonych gnoi, którzy chcieli się zabawić. Podeszli do niej i ją otoczyli. Nie miała szans... – popatrzał mi prosto w oczy – pobili ją, a później zgwałcili...jeden za drugim. Resztką sił splunęła jednemu w twarz. Wkurzył się i wyciągnął nóż. Dźgnął ją chyba ze sześć razy. Później uciekli. Stary, przykro mi, ale nie mogłem nic zrobić. Za późno się tam pojawiłem...Przepraszam.
- To nie twoja wina. Pomóż mi tylko dostać się do niebios a później stamtąd uciec. Muszę mieć ich zdjęcia, dane, adresy, wszystko! Odpowiedzą za swe czyny. Bądź jutro w tym samym miejscu o dwunastej popołudniu.
- Dobrze, a teraz spadam bo mogą u góry coś podejrzewać. Do jutra i nie zrób czegoś głupiego... – po tych słowach zniknął.
Musiałem rozprawić się z tymi skurwielami. Potrzebny był mi sprzęt, ale to w dzisiejszych czasach nie stanowiło problemu. Udałem się do handlarza, który mieszkał nieopodal. Sprawdziłem przez okno, czy jest ktoś prócz niego. Był sam. Zapukałem do drzwi, które po chwili się otworzyły.
- Witam. Chcę coś kupić. – Powiedziałem.
- Ok. wchodź.
Zeszliśmy po schodach do piwnicy. Otworzył drzwi, które zamknięte były na klucz. Zapalił światło i moim oczom ukazał się istny raj dla zdesperowanego kolesia. Bron wszelkiego rodzaju stała dla mnie otworem.
- Wybieraj, płać i znikaj – powiedział handlarz.

-----------------------
Nie jest może najlepsze...ale zawsze coś dla zabicia nudy...

Młodsza głowa Smoka

Moim zdaniem, każde twoje opowiadanie trzyma wysoki poziom. To nie stoi oczywiście w szrankach razem z Rytuałem ale i tak jest świetne Very Happy

Podziwiam.

Mandaryn

Mi też się bardzo podoba Smile

Zemsta anioła - wspaniały pomysł! A wstępy do Twoich opowiadań to już majstersztyk Very Happy

Głowa Smoka

Kiedy kolejna część?

Story Teller

Nie wiem może nigdy...zobaczy się

Mistrz kadzidła

Z pewnością masz teraz mało czasu. A opowiadania piszesz znakomite i wyczerpujące.

Głowa Smoka

Teraz to robi wrażenie... urwanego w połowie.

Story Teller

No bo to dopiero początek był...
Fakt, nie mam czasu...mam szkołę, siłownię...i dwa opowiadania na konkursy których i tak pokazać tu nie będę mógł...

Niebieska Latarnia

Dział "okiem mesjasza" ma nowego moderatora - mesjasza Very Happy

Myślę, że to odpowiednia decyzja, która pomoże w dostarczaniu większej ilości opowiadań Smile

Story Teller

Dziękuję

Mistrz kadzidła

Mnich,Mesjasz,Covert,Dante,Elvis,Wip105,Zabijaka,Assurace i ja to czołówka tego forum która utrzymuje go przy życiu Very Happy

* A co do opowiadania brakuje mi słów. Jak zawsze, zaczepiste Rolling Eyes

*Co to do ***** nędzy ma znaczyć?!? Popierdoliło się komuś pod deklem...Puk, puk...ja pierdole...

Story Teller

Myślę, że do końca tego roku będzie...